Oprócz złotych myśli, aofryzmów i cytatów bardzo lubię poezję. Przyczyną jest także to, że właśnie poezja zawiera mnóstwo złotych myśli. Jeśli macie swój ulubiony wiersz, to jest to miejsce aby go pokazać.

Zacznę:

William Shakespeare

Sonet 61

Czy to z twej woli twój obraz otwiera
Ciężkie powieki moje nocą ciemną?
Czy to ty pragniesz, bym się budził nieraz,
Gdy cień twój tańczy i bawi się ze mną?
Czy to jest duch twój od ciebie nasłany
Z dala od domu, by w myśl mą się wkradał,
Szukał mych błędów i chwil zmarnowanych,
By twej zazdrości sens jakowyś nadał?
Nie, twoja miłość nie jest aż tak wielka,
By mi zakłócać spokój nocnych marzeń,
To moja własna miłość - budzicielka
Wciąż mi dla ciebie nocą czuwać każe.
A przeto czuwam, choć ty o tej porze
Przy innym nazbyt blisko jesteś może.

_________________
W mojej duszy ogień walczy z lodem pod przykryciem parnej nocy!

[center]Góra kobiet

Mój bagaż doświadczeń, pchnął mnie do góry
Chociaż jego ciężar w drodze
Był niewątpliwie lżejszy, stoję pośródku świata
I co dla mnie niezrozumiałe
Wywalam z plecaka, bo jak tu się piąć
Kiedy trud ciągnie na dół, a stamtąd
Pukanie od dołu przyprawia mnie o dreszcze
Wędrują po moim ciele, a ja ze strachu
Nie ruszam się, pal licho tą drogę
Która jest tak długa i ciężka, pełna znoju
Lepiej jest stać pośrodku świata i krzyczeć:
Jestem już na wierzchołku! Teraz jestem nieomylna.[/center]

_________________
W mojej duszy ogień walczy z lodem pod przykryciem parnej nocy!

Jakkolwiek nie przepadam za większością utworów lirycznych (moją domeną zdecydowanie jest proza), do niektórych mam wielką słabość. Kiedyś nauczyłam się, że przerost formy nad treścią w większości przypadków jest zły, i teraz po prostu mnie drażni. Tak samo jak uduchowieni faceci.
W efekcie preferuję słowa proste, bez patetycznych porównań i emo wyrażeń.
Kawałek ode mnie:

i must get out once in a while
everything is starting to die
the dust settles the worms dig
the spiders crawl over the bed

i must get out once in a while
i eat all day and i now i am fat
yesterday's meal is hugging the plate
you never wash up after yourself

Zdobył mnie tym, w jak prosty sposób nadał nowe znaczenie słowom 'nigdy po sobie nie zmywasz'
Cała piosenka mówi o tym, że jeśli nie poradzimy sobie z dawnymi uczuciami, nie mamy szansy na nic nowego. Problemy uczuciowe / emocjonalne jako ubrudzona po obiedzie zastawa - jak dla mnie czad

No i utwór wykonuje najlepszy zespół świata.

Pawlikowska-Jasnorzewska Maria

[center]Fotografia

Gdy sie mialo szczescie, ktore sie nie trafia:
czyjes cialo i ziemie cala,
a zostanie tylko fotografia,
to - to jest bardzo malo ...[/center]

Uduchowionych kobiet też nie lubisz?

_________________
W mojej duszy ogień walczy z lodem pod przykryciem parnej nocy!

Napisałam jedynie, że mnie drażnią. Z uduchowieniem jest tak: albo ktoś jest wrażliwy naprawdę, tworzy rzeczy, które rzucają na kolana, albo przeczytał Alchemika i myśli, że jest wyjątkowy.

Bardzo często ludzie wrażliwi zamykają swoją wrażliwość dla innych i nie nękają nią na prawo i lewo. Oczywiście zawsze znajdzie się jakiś Rufus Wainwright, który opowiada o o sobie na prawo lewo - ale jemu można wybaczyć, skoro jest geniuszem.

Nie nękają nią na lewo i prawo?

A ludzie, którzy otwierają się na świat? Może i są męczący, no ale mają do wyboru, mogą zostać zapomnieni. Może ich wrażliwość umrzeć razem z nimi.

Mogą też ją okazywać, dzielić się i przyjmować od innych ludzi. A Ty zaraz nękają.

Chociaż rozumiem poniekąd, że niektórzy mają skłonność do przesady. Nadufany dekadentyzm, wymuszanie cierpienia, udawanie depresji czy proste Life Suck. Ale to nie wrażliwość, chyba brak pomysłu na życie. Jak kto woli, każdy zna swoje przykłądy.

Edit: zapomniałem o wierszu, to wątek o poezji, niech przynajmniej niektóre wypowiedzi kończą się wierszem.

[center]Abel i Kain
I

Plemię Ablowe, pij i szalej,
Bóg ci uśmiecha się życzliwie.

Plemię Kaina, w jarzmie dalej
Męcz się i konaj rozpaczliwie.

Plemię Ablowe, twa ofiara
Miła jest nozdrzom Serafina.

Plemię Kaina, czy twoja kara
Będzie miała kiedy finał?

Plemię Ablowe, w obfitości
Zbóż i trzód wschodzi siew twój płodny.

Plemię Kaina, twe wnętrzności
Wyją przeciągle jak pies głodny.

Plemię Ablowe, brzuch swój grzejesz
Przed swym ogniskiem patriarchalnym.

Plemię Kaina, wciąż drętwiejesz
Jak szakal w norze skalnej.

Plemię Ablowe, kochaj, płódź się,
Twe złoto mnoży twoją chwałę.

Plemię Kaina, dalej trudź się,
Poskramiaj żądze wybujałe.

Plemię Ablowe, w tłuszcz obrastaj,
Jak roje pluskiew w starym gracie.

Plemię Kaina, z wsi i miasta
Pędź swe potomstwo ku zatracie.

II

Plemię Ablowe, ziemi grudy
Użyźni ścierwo twoje gnojne.

Plemię Kaina, twoje trudy
Wydadzą wreszcie plony hojne.

Plemię Ablowe, nóż pobity
Przez ogień na twe pohańbienie.

Plemię Kaina, wzleć w błękity
I Boga stamtąd strąć na ziemię. [/center]

_________________
W mojej duszy ogień walczy z lodem pod przykryciem parnej nocy!

Przeczytałam ten Zamknięty Nie Wiadomo Dlaczego, Ale Wiadomo Przez Kogo Watek w Ulubionych, wlazłam tu i popłakałam się przy "Samochwale"

Plu ma wdzięk,
a Thaumiel nie.
Narzuciło mi się a propos Oscara Wilda (Absurdem jest dzielić ludzi na dobrych lub złych. Ludzie są albo czarujący, albo nudni.)


Oczywiście MOJE wszystkie MYŚLI są bardzo CENNE.
Głównie dlatego, że jest ich bardzo mało.

_________________
"Ja nie z tych, jak wam się zdaje,
Co ulegną obcym czarom,
Sama jestem... Zresztą darmo
Swych tajemnic nie wydaję."

Tak sobie wspominałam liceum i przypomniało mi się jaką ten wiersz zrobił furorę na konkursie talentów, kiedy jeden chłopak go recytował... ech wspomnienia... nadal mam ciarki od nich...

Brzoskwinia
::: Julian Tuwim :::


Słyszysz? Jest w tym słowie soczystość, jest cierpkawa słodycz rozgniecionej miazgi owocu: sok, spływający i spijany chciwie spragnionymi usty.
Mięciutka, okrągła, delikatnym puchem omszona, wabi mnie ta brzoskwinia, budzi pożądanie, chcę ją wargami pieścić, miąć w palcach lekko, pieszczotliwie gładzić i dmuchać w puszek aksamitny. Szkoda, że cała nie jest tak dziewiczo bladoróżowa, jak w tym – patrz – miejscu… w brzoskwinię ciepłą, dłońmi moimi utuloną, tak miękką już, że sok lada chwila puści, wpijam się tym wszystkim, czym są usta… O, mięso kwietne! O, soku, któryś krążył w drzewie, pędzony tajemniczą Mocą Życia! Soku, którym nabrzmiał płód w cieple wiosny i słońca! Piję, piję, gniotę, wysysam!...
Czy całowałem usta twoje?

_________________
Kobieta jest cudem boskim, szczególnie jeśli ma diabła za skórą...

Guziki - Zbigniew Herbert

Tylko guziki nieugięte
przetrwały śmierć świadkowie zbrodni
z głębin wychodzą na powierzchnię
jedyny pomnik na ich grobie

są aby świadczyć Bóg policzy
i ulituje się nad nimi
lecz jak zmartwychstać mają ciałem
kiedy są lepką cząstką ziemi

przeleciał ptak przepływa obłok
upada liść kiełkuje ślaz
i cisza jest na wysokościach
i dymi mgłą katyński las

tylko guziki nieugięte
potężny głos zamilkłych chórów
tylko guziki nieugięte
guziki z płaszczy i mundurów









"i cisza jest na wysokościach
i dymi mgłą katyński las "

aktualne...

Oscar Wilde "Ballada o więzieniu w Reading"

Każdy zabija kiedyś to, co kocha-
Chcę, aby wszyscy tę prawdę poznali.
Jeden to lepkim pochlebstwem uczyni,
Inny - spojrzeniem, co jak piołun pali.
Tchórz się posłuży wtedy pocałunkiem,
Człowiek odważny- ostrzem zimnej stali!

Jeden zabija miłość, gdy jest młody,
Inny - gdy starość ku ziemi go chyli;
Jeden rękami Pożądania dławi,
Inny - rękami Złota podstępnymi.
Najczulszy noża ostrego dobędzie
I śmierć przynajmniej w nagłej zada chwili.

Ten kocha krótko, a ów nazbyt długo,
Ten podkupuje, a ów zaprzedaje;
Ten, uśmiercając, łzy obfite roni,
Ów - nawet wtedy zimnym pozostaje.
Każdy zabija kiedyś to, co kocha-
Ale nie każdy życie za to daje.

_________________
W mojej duszy ogień walczy z lodem pod przykryciem parnej nocy!

_________________
"Kocham pracę, niezwykle mnie ona facynuje, mogę siedzieć godzinami i się jej przyglądać" O. Wilde

Marek Grechuta
Krajobraz z wilgą i ludzie


W tej okolicy jest zbyt uroczyście
Jaskółki kreślą nad wodami freski
W dzbanie jeziora drzemie chłód niebieski
A usta milczą to, co widzą oczy
Światło szeleści, zmawiają się liście
Na baśń, co lasem jak niedźwiedź się toczy.

Gdzie jest ta miłość chodząca bezkarnie?
W ubiorze błazna, ptaka i anioła
Ona spod ziemi niebieskie latarnie
Tańczącą stopą pod sad nasz przywoła
Ludzie wieczorem siedząc pod jabłonią
Będą się modlić i zabijać o nią.

Im się sprzedaje święcone obrazki
I wodą burze ucisza się w nich
Grają organy i z twarzy im maski
Zrywa idący poprzez popiół mnich
A wtedy widać, że święci i oni
Smucą się w cieniu tej samej jabłoni.

A do tych ludzi starczy zejść z pagórka
Zaklaskać w dłonie i wyciągnąć z mroku
Skrzypce, gdzie śpiewka stroszy siwe piórka
A staną w tańcu, choćby na obłoku
Przyszło im krzesać oberka
I z piekła wezmą tancerkę jeśli ich urzekła

I tak tu będzie jak bywa po burzy
Kiedy wystarczy ręką trącić gałąź
Aby czuć jeszcze fosfor błyskawicy
Tego obrazu flet już nie powtórzy
Przed nami stoi miska soczewicy
I w ciemność psalmu uchyla się ciało

Bo się ci ludzie urodzili w tańcu
I tylko czasem poprzez skrzydła pszenic
Idą się modlić do gwiazd na różańcu
Albo oparci plecami o sad
Szukają w sobie z kocią trwogą źrenic
Ziemi, przez którą biegnie mirry ślad.

Wtedy się nagle mój kraj komuś przyśni
Z chłopcem pod lasem i z koniem u studni
Spłoszona gałąź ucieknie od liści
A ptak zawoła przez sen leśne echo
Wieczorna zorza odchodząc zadudni
I noc swe gniazdo uwije pod strzechą.

Pogasły lampy, tylko noc majowa
Uczy się pieśni miłosnych na flecie
Urywa, słucha i znowu od nowa
Flet nawołuje z drzemiących osiczyn
Rzekę, o której tylko tyle wiecie
Że jest z zieleni i mówi o niczym.


Zawsze uważałem, że to jeden z lepszych tekstów, choć nie zawiera zbyt wielu złotych myśli. Ale fragment: ..."A ptak zawoła przez sen leśne echo, Wieczorna zorza odchodząc zadudni I noc swe gniazdo uwije pod strzechą"... zawsze mnie rzucał na kolana, swoją prostotą i swoim pięknem.

Edit >Przy tytule wymieniłem Marka Grechutę, ale jest on tylko wykonawcą. Autorem tekstu jest Tadeusz Nowak.

_________________

Pieśni śpiewane po zachodzie w domach,
Pieśni o bohaterach, o królach, demonach.
Pieśni o bitwach i krwi, co w żyłach płynie
Pieśni o kobietach, o czerwonym winie,
O syku magii, z ust w mroku ukrytych...
O błysku stali, w spojrzeniu odbitym…
Wśród tylu innych i moja rozbrzmiewa,
Bo nadal tu jestem i pieśń swą wciąż śpiewam.
(Milla)

Ballada o Więzieniu w Reading - Oscar Wilde

Szersze tłumaczenie, niedawno odnalezione przeze mnie w sieci

Nie nosił już munduru szkarłatnego,
Czerwieni było dosyć w krwi i winie.
I krwią, i winem miał splamione ręce,
Gdy go pojmali po tym strasznym czynie:
Swą ukochaną, w jej własnym posłaniu,
Zabił w nagłego szaleństwa godzinie.

z rozdziału V

A jednak, choć nam i Głód, i Pragnienie
Wiją się w trzewiach jak dwie wściekłe żmije,
Nie o więziennej strawie wciąż myślimy,
Tutaj się w większym udręczeniu żyje:
W strachu, że kamień za dnia podżwignięty
W nocy ogromem swym serce zabije.

I w każdym sercu ciągła noc panuje,
I w każdej celi półmrok stale gości,
Rwiemy powrozy, kręcimy korbami,
Każdy w swojego Piekła samotności;
Mocniej, niż dźwięki mosiężnego dzwonu,
Cisza przyprawia nas o lęku mdłości.

W tę ciszę żaden ludzki głos nie wstąpi
I nie objawi się łagodnym słowem,
Oko strażnika w otworze judasza
Jest bezlitosne i bezosobowe;
Tak, zapomniani przez świat, niszczejemy
Z duszą i ciałem w martwocie grobowej.

Tak w zardzewiałych Żywota łańcuchach
Gnijemy wszyscy, pełni upodlenia:
Ten i ów zaklnie, ten i ów zapłacze,
A jeszcze inny - w niemowę się zmienia;
Ale odwieczna Bożych Praw łaskawość
Potrafi skruszyć te serca z kamienia.

* * *

I ten, co z pręgą czerwoną na szyi,
Z czystością oczu już znieruchomiałych,
Czeka na święte Ręce, które tylu
Złoczyńcom drogę do Raju wskazały -
Też się doczeka, bowiem Pan nie gardzi
Płynącym z serca żalem doskonałym.

Człowiek w purpurze, twardy rzecznik Prawa,
Dał mu łaskawie życia trzy tygodnie,
Krótkie tygodnie trzy, by swoją duszę
Zdołał do ładu doprowadzić godnie,
By mógł oczyścić z krwi najmniejszej plamki
Te ręce, które popełniły zbrodnię.

Więc on własnymi najkrwawszymi łzami
Oczyścił ręce, któe stal dzierżyły:
Krew się jedynie krwią wymazać daje,
A łzy są po to, by duszę leczyły
I by czerwone znamię Kainowe
W białe Chrystusa godło przemieniły.

_________________
W mojej duszy ogień walczy z lodem pod przykryciem parnej nocy!

Cudne jestem pod wrazeniem Pozdrawiam.

_________________
, , , ,

Piekna ballada mnie się bardzo podoba.

_________________
, , , ,

Super, mnie także się podoba. Pozdrawiam.

_________________
, , , ,

Chętnie bym jeszcze poczytał. Pozdrawiam serdecznie.

_________________
, , , ,

Fajnie że tyle ciekawych wierszy jest w jednym miejscu

No, to ja sobie sam pomogę.
Suchy nie usuwaj .

- ciekawy portalik technologiczny, opisujący technologię i militaria
- wszystko o reklamie, mediach i technikach PR, również tych stosowanych w sieci,
- serwis o technice, elektronice, a także nowoczesnych multimediach
- sport zimowy, turystyka zimowa, ale to nie wszystko, tutaj znajdzie się znacznie więcej,
- ciekawe informacje turystyczne, poradniki, noclegi i wiele innych
- gry, gry, jeszcze raz gry, czyli sporo co związane jest między innymi z tym portalem,
- dekoracje, rolety, żaluzje i wiele, wiele innych, głównie o aranżacji wnętrz
- budownictwo, architektura, gdzie i jak i co budować, trudne zagadnienia
-0 turystyka Polska, tak w skrócie można opisać ten portal
- wszystko o ciekawych i fascynujących wnętrzach, fototapety i wiele więcej,
- kulinaria, ciekawe restauracje, ogólnie gdzie można dobrze zjeść i nie tylko
- moda i wiele więcej. Ta nietypowa, na przykład ciążowa etc.

_________________